Schronisko turystyczne Pod Biskupią Kopą

Górski Dom Turysty „Pod Biskupią Kopą” im. Bohdana Małachowskiego (765 m n.p.m.) to jedyne górskie schronisko turystyczne na terenie województwa Opolskiego. Jest ono położone na terenie Parku Krajobrazowego Góry Opawskie, na północnym zboczu najwyższego szczytu Gór Opawskich - Kopie Biskupiej (890 m n.p.m.). Pomysłodawcą budowy obiektu turystycznego w tym miejscu był prudnicki burmistrz Paul Lange, wg którego miało ono zapewnić wędrowcom odpoczynek pod dachem. Budowy obiektu podjęło się Śląskie Sudeckie Towarzystwo Górskie Oddział w Głuchołazach i Prudniku.

W lipcu 1923 roku uroczyście zatknięto wiechę i postanowiono, ze schronisko otrzyma nazwę Chata Górnoślązaków. W 1924 roku zakończono budowę schroniska. Świeżo oddany obiekt składał się z baraku, którego dopełnieniem była weranda, a w środku znajdowała się jadalnia, pomieszczenie gospodarcze, a na poddaszu sypialnia mogąca pomieścić 30 osób. Schronisko było własnością miasta Prudnik.

W związku z dużą popularnością wśród turystów już w latach 1926 – 27 dokonano rozbudowy – obok starej konstrukcji wzniesiono nową, jednopiętrową, w której umieszczono kuchnię, mieszkanie zarządcy i pokoje noclegowe (9 z 19 łózkami). W sali zbiorowej mogło pomieścić się 80 osób na materacach. Tą część otwarto w maju 1927 roku. Wybudowano też nową drogę do schroniska.

W związku z kryzysem gospodarczym na przełomie lat 20 i 30 XX wieku nastąpił spadek liczby odwiedzających schronisko – Chata Górnoślązaków przestała przynosić zyski. Wtedy też zaczęto rozbudowywać obiekt dla potrzeb schroniska młodzieżowego, a prace trwały do roku 1939. W lutym tego roku z okazji otwarcia nowej części, w schronisku odbyło się uroczyste posiedzenie rady miejskiej Prudnika. Podczas II wojny światowej ruch turystyczny był mniejszy, ale nadal schronisko odwiedzali turyści. Przez cały okres niemiecki gospodarzył w nim Hans Mattner junior z Jarnołtówka, zwany Koppa Hansem. Po roku 1945 schronisko otrzymało nazwę „Pod Kopą Biskupią”, a w 1964 roku imię Bohdana Małachowskiego, krakowskiego działacza turystycznego. Obiekt po wojnie otwarto już w 1946 roku. Posiadał wówczas 120 miejsc noclegowych na łóżkach, pryczach i podłodze. W 1948 roku działacze PTT oznakowali szlak z Głuchołaz na Biskupia Kopę, ponieważ stare niemieckie oznakowania zatarły się, a z powodów ideologicznych - polskie wytyczono innymi ścieżkami. Jednak wkrótce schronisko ponownie zamknięto. Powojenne, drugie otwarcie przypadło na rok 1957, a gospodarzem został Edward Mech ze Świętochłowic. W latach 70 tych obiekt przeszedł gruntowny remont.