Franciszek Ksawery von Ballestrem urodził się 5 września 1834 roku w Pławniowicach, rodzinnej posiadłości Ballstremów. Rotmistrz w elitarnym 1 Śląskim Pułku Kirasjerów Gwardii, polityk, przemysłowiec, jeden z prekursorów polityki socjalnej w przemyśle górniczym, Prezydent Niemieckiego Bundestagu w latach 1898 – 1906. Od 1908 roku właściciel obiektu wypoczynkowego Waldesruh (póżniejszy „Górnik”) w Głuchołazach.
Jako wnuk Jana Babtysty i syn Karola Franciszka rozpoczął edukację od lwowskiego konwiktu dla młodzieży. Następnie ukończył egzaminem maturalnym katolickie gimnazjum w Głogowie. W latach 1851-1852 studiował filozofię w jezuickiej szkole w Namour w Belgi. Od 1853 do 1855 roku studiował na Akademii Górniczej w Luttich. Okres ten pozwolił mu na przygotowanie się do zarządzania rodzinnym majątkiem. Poza zdobyciem fachowej wiedzy technicznej, pozyskał umiejętność porozumiewania się w języku francuskim oraz polskim, co zaowocowało w późniejszej działalności politycznej. Po studiach hr. Franciszek rozpoczął służbę w armii. Służył w 19 Regimencie Piechoty, a od 1857 roku w elitarnym 1 Śląskim Pułku Kirasjerów Gwardii. W trakcie służby odniósł kontuzję nieszczęśliwie spadając z konia, co zadecydowało o przerwaniu przez niego kariery wojskowej. W stopniu rotmistrza wystąpił z armii w roku 1871. Za swoje zasługi został odznaczony Żelaznym Krzyżem I i II klasy.
21 czerwca 1858 Franciszek von Ballestrem poślubił w Tworkowie Jadwigę hrabinę von Saurma-Jeltsch, córkę Gustawa hrabiego von Saurma-Jeltsch oraz Anny hrabiny von Schaffgotsch. Małżonkowie mieli dziewięcioro dzieci. W 1882 roku w Pławniowicach rozpoczęto budowę siedziby rodowej. Jej zakończenie nastąpiło 1 lipca 1885. Ballestremowie stale też kupowali kolejne posiadłości m.in. Szklary Górne na Dolnym Śląsku (1899) i Kochcice (1903). Budowali także osiedla, kolonie, a nawet „noclegownie” dla pracowników własnych zakładów. Najwięcej domów mieszkalnych powstało w latach 1879-1910. Wybudowane domy tworzyły całe kompleksy mieszkaniowe np. Karol Emanuel, Bialas, Poremba, Rudzka Kuźnica, Szczęść Boże. Każda kolonia robotnicza posiadała zaplecze socjalne w postaci sklepów, punktów opieki sanitarnej, szkół a czasem także bibliotek. Dzięki Ballestremowi w 1889 roku wybudowano w Rudzie, nowocześnie wyposażony szpital przeznaczony dla pracowników ballestremowskich zakładów, a w 1893 roku postawiono tu aptekę.
Będąc gorliwym katolikiem Franciszek Ksawery wstąpił do partii Centrum, tworząc jej struktury na Górnym Śląsku. Bardzo szybko zyskał dużą popularność na tym terenie. Rozgłos przyniosła mu także negacja kulturkampfu. Za zasługi dla katolicyzmu w 1873 roku otrzymał nominację na tajnego szambelana papieskiej di spada e cappa. Po pięcioletniej nieobecności w polityce, hrabia wziął udział w wyborach w 1898 roku. Startował w okręgu wyborczym Lubliniec–Toszek–Gliwice, z którego pochodził. Wybory wygrał i wrócił na scenę polityczną z nową energią. Po odzyskaniu dawnych wpływów 7 grudnia 1898 został prezydentem Niemieckiego Bundestagu, co stanowiło ukoronowanie jego politycznej kariery. Stanowisko piastował do 1906 roku, a jego działalność charakteryzowały dobre relacje partii Centrum z rządem. Franciszek von Ballesterem był uważany za najlepszego prezydenta, jakiego kiedykolwiek Niemcy posiadały. Cechowały go rzeczowość i inteligencja. Za to pogłębiły się antagonizmy pomiędzy partią „Centrum”, a polskim ruchem narodowym. Doprowadziło to do zmniejszenia wpływów tej partii na terenie Górnego Śląska. Prezydentura hrabiego zakończyła się 13 grudnia 1906 z chwilą rozwiązania jedenastego parlamentu Niemiec.
Z uwagi na fakt, iż Ballstremowie posiadali kopalnie węgla, huty, cegielnię, fabrykę klinkieru, wydobywali dolomit w Norwegii, Czechach, na Słowacji i na Węgrzech Hrabia zapewnił swoim pracownikom także możliwość wypoczynku. W 1908 roku z okazji 50 rocznicy ślubu Franciszek Ksawery zakupił budynek w Głuchołazach, gdzie uruchomiono pensjonat "Waldsruh" (później DW "Górnik"). Wychodząc naprzeciw potrzebom edukacyjnym dla dzieci pracowników pochodzenia polskiego, w Głuchołazach, przy ośrodku Waldesruh została wybudowana w stylu szwajcarskim szkoła letnia Waldeschule (Leśna Szkoła). Obiekt ten cieszył się bardzo dobrą renomą i budził szerokie zainteresowanie wśród „znawców tematu” nie tylko z Niemiec, ale i z Austrii i Czech. Przebywające w nim dzieci miały zapewniony nie tylko nocleg i wyżywienie, ale i edukację oraz wzorzec zdrowego trybu życia. Dzięki umiejscowieniu obiektu na obszarze leśnym, u podnóża Góry Parkowej uczniowie szkoły mogli korzystać z górskich spacerów. Ponadto do ich dyspozycji był „górny staw” wraz z gondolami, plac zabaw oraz napowietrzne siłownie czyli place do ćwiczeń z odpowiednimi urządzeniami. Ponadto dzieci korzystające z oferty Leśnej Szkoły miały zapewnioną opiekę medyczną, która rozpoczynała się badaniami jeszcze przed wyjazdem z Rudy Śląskiej i trwała przez cały pobyt.
Franciszek von Ballestrem zmarł 30 grudnia 1910 w swojej posiadłości w Pławniowicach, pozostawiając dominium najstarszemu synowi Walentemu. Został pochowany w kościele św. Józefa w Rudzie Ślaskiej, gdzie została umieszczona krypta grobowa. W swoim testamencie hr. Franciszek przeznaczył 100 000 marek dla Zakonu Rycerzy Maltańskich na budowę szpitala dziecięcego.